tja, vrijdag hadden we hard gewerkt



en zo moeilijk is het nou!



Annelies heeft alles al geschreven,nou alles. Natuurlijk niet, het is altijd in haar perspectief. Dat geklungel met dat zaagje was enorm. Een mini inbussleuteltje en een te grote hand die het in het machientje moet regelen. Maar het is haar wél gelukt. En ze had de slag te pakken. Toen ik mocht kon ik direct beginnen met dat zaagje...en denk je nu dat Annelies wilde helpen..nee hoor, ik moest ook lijden. Nou ja dan de decoupeerzaag gepakt. Niet kaarsrecht en er zat natuurlijk een te grote zaag in. Maar wat geeft dat, er komen profiellatjes omheen en dan zie je dat helemaal niet meer. Prima oplossing en een stuk sneller. Ik hoef dus geen figuurzaagmachine...



de eerste aanzet is er...



Mijn keuken wordt meer een kantine waar de gasten zelf kunnen koken onder begeleiding van een heuse kok. Of men kan komen eten wat de andere hebben gekookt of wat de kok heeft gemaakt. Dat is wel handig. Een soort Mensa maar dan voor senioren. Er wordt natuurlijk rekening gehouden dat alles gelijkvloers is en aan de invalide toilet wordt ook gedacht. Op de foto zie je een stukje van de valse achterwand en de plaats waar de toilet komt.

De volgende keer gaan we natuurlijk weer verder. Alles is al in de MDF grondverf gezet dus dat is gedaan. Ik ga de volgende keer mijn vloer maken. Dat wordt waarschijnlijk een tegelvloer uit mijn ouderlijk huis. Dat gaat een heel werk worden en moet er ook weer veel gezaagd worden. Ik zal mijn zaagmachine mee moeten nemen. Ik heb nog "goede" herinneringen aan die machine door het zagen in mijn vinger. En nu wil Annelies ook in haar vinger zagen, maar dan nog erger met meer bloed en groter litteken. Ik mag dan denk ik de foto's maken. Daar zit ik niet op te wachten...brrr, dat ze maar voorzichtig is.

Margriet